Nazım

Başladı işte
Bitirdi işi...

Başlarken avaz avaz bağırmadı.
Bitirdi ve

-Gelin seyderin, diye
dört yanı çağırmadı.


O milyonların milyonda biridir.
O bir sıra neferidir.

Damarlarındaki bilmem hangi soyun kanı

değil..

O bir yarış atı değil.
Yüzü herkesin yüzüne benzer.
Su içer ağızıyla

ayaklarıyla gezer...


Onun için; başlayan, biten, başlayan iş var,

sorgu soruş yok...
Gidiş var.
Duruş yok...


O milyonların milyonda biridir.
O bir sıra neferidir...
O, ne önde

ne arkada
sırada
sıramızdaydı...


Ve yanıdakinin kanlı başı onun omzuna eğilince

ona sıra gelince
sayısını saydı...


Söz istemez
Yaşlı göz istemez.
Çelenk melenk lazım değil..
SUSUN.
SIRA NEFERİ UYUSUN....

Mavi Gözlü Dev, Minnacık Kadın ve Hanımelleri

O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruli
hanımeli
açan bir ev.

Bir dev gibi seviyordu dev.
Ve elleri öyle büyük işler için
hazırlanmıştı ki devin,
yapamazdı yapısını,
çalamazdı kapısını
bahçesinde ebruli
hanımeli
açan evin.

O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Mini minnacıktı kadın.
Rahata acıktı kadın
yoruldu devin büyük yolunda.
Ve elveda! deyip mavi gözlü deve,
girdi zengin bir cücenin kolunda
bahçesinde ebruli
hanımeli
açan eve.

Şimdi anlıyor ki mavi gözlü dev,
dev gibi sevgilere mezar bile olamaz:
bahçesinde ebruli
hanımeli
açan ev..